İHANET

Gecenin bir vaktinde
Bilinmeyenden geldin yalnýzlýðýmýn ortasýna düþtün
Güneþ gibi doðdun karanlýk günlerime
Hayat pýnarý gibi aktýn gönlüme
Dudaklarýmla hasretini çizdim sularýma
Ýmbat yeline tutunur gibi
Sarýldý yaralý yüreðim varlýðýna

Ellerini uzattýn
-Tut yüreðimi hadi -dedin
Hileliymiþ yürek zarýn göremedim

Gece karanlýðýnda gözlerine tutundum
Ateþ pervanesi oldum ömrüne yürüdüm
Öyle gururluydun ki
Yaktýðým ýþýðý göremedin


Umursamadan yasaklarýmý deldin
Gözlerime vurgundun
Yeþilinde öleyim dedin
Her renge meftûnmuþsun geç öðrendim

Mevlâna gibiyim yâr
Baþýmý koydumsa yoluna
Baþýný da isterim yoluma

Var mý mangal gibi yüreðin diye Efe’ce sordum

Emanetin baþým gözüm üstüne iki gözüm
Sözüm söz dedin
-Dönmez er kiþi sözünden bildim-
Sevdanýn ateþinde nâr olmadan
Köz býrakýlýr mý sandýn

-Aþk yangýnsa-
Neden yanan ben oldum

Ayný bedende canlanmýþ iki ruh
Yol ayrýmýnda sevgili
Finali sen yazdýn

Ýhanet en büyük günahsa YARADAN katýnda
A’raf-ta kalacaksýn

Sevmek önce yüreðe dokunmaktýr
Bildin mi topraðým

-Aþk vuruldu-
Rahat býrak bizi
Ben vazgeçtim
Sende vazgeç sevdamdan



/Yokluðum cezandýr bilesin/

DENÝZ_DERYA35


Sosyal Medyada Paylaşın: