Hayat diyerek baþladýk mavi bir þiire Kaybolan zamanlarý çürüttük diþlerle Direndik rüzgâra, hak aradýk fiþlerle Yaþadýk ot gibi biz, savrulduk leþlerle.
Yorgun akþamlardý yansýyan yürekte Unuttuk çaresizliðimizi yaðlý bir direkte Versiyon deðiþimli þarkýlar kaldý bellekte Yangýnlara serdik düþlerimizi saf dileklerle.
Hüzünle karýþýk bir potpuri’dir dinlediðimiz Nisan çiçekleriyle kanar kimi yüreklerimiz Hüzünle mayalý ekmektir her öðün yediðimiz Ýz býrakýr bedenimizde, hýmm tadý ne kadar nefis.
Her gece bir karanlýk devrilir yorgun bedenimize Okyanuslar aðlar sessiz, sevmek bizim neyimize? Kaybolmuþ ilk yazlarýn tozlu yollarý, arýyoruz nerede? Kalaysýz kazanlar gibi kalmýþýz, delik deþik içimizle.
Nar çiçekleri üþür mü, dilimizle silemedikçe anýlarý? Ayaklarýmýzýn altýndaki yara bereler her an kanarken Bir türlü koparamadýðýmýz zincirlerle hayata direnirken Söyle sevdam, hüzün þiirleri nar çiçeklerini üþütür mü?
Anýlarý yükleyerek taþýrýz sýrtýmýzda, sevdayý hiçe sayarak Nereden aldýðýmýzý unuttuðumuz gülümsemelerle kanayarak Ýçimizdeki sorularla, yanýtsýz cevaplarla küskünlük taslayarak Sen üþüme sevdam, kül içinde büyür nar çiçekleri, üþür mü?
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.