suskun bir sis çökmüþtü Ankara sabahlarýma soðuðu evlere daðýlmýþtý bir bir içimi ýsýtan tek þeydi sana günaydýn deyiþim yýldýzlar ayla anlaþmýþ da saklanmýþ göðün bir yerine ýþýklarý geceden söndürmüþler
belliki þehirde üzülmüþ seni çok düþünüþüme en çokta düþkünlüðüme senin benden gidiþindi ayý sokak lambalarýný solduran duvarlarým günaydýn günaydýn sensizliðimdeki sabahlarýmý karartan yanlýzlýðým güneþe demiyorum günaydýn
þiþmiþ gözlerdi uykusu artýk kalan bir gecenin sabahý artýk kokun çýkmasýn diye yüzümüde yýkamýyorum düþlerin kaçar diye aynaya küskün çýkýyorum sokaklara gittiðinden beri Ankara ya suskun sisler çöküyor bana senden kalma düþler
bir de küskün aynlarým kalýyor her sabah senden geriye ölü günaydýnlar dolansa da baþýmda yüreðimde ki sanaydý tek günaydýn sislere karýþmadan düþlerle güne karýþýyorum Ankara da kayboluyorum suskunluk, sisler ve ben
kaybolmayan düþlerime saklanmýþtýn sen bir sis sarmýþtý Ankara ya bu da sabah sen yine sistin benim gördüðüm kimsenin görmediði düþlerimde bir sabah...
"Ankara’da suskun çöken bir sis önce seni sakladý sonrada beni kaybetti .. puslu bir Ankara da düþlerinde kayboldum biliyor musun ?"
Sosyal Medyada Paylaşın:
DİLEK YILDIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.