İLAÇ

kýþýn ortasýndaki baharlarým
hastene koridorlarýndaki damarlarýma akan
serum þiþesine doldurduðým umutlarým
yaþama sancýlarým


zigzaglýydý seni düþünen tomografilerim
bir gelip bir gitmelerindi
yüreðimdeki ritimsizliklerim
Lokmansýz hastane koridorlarýmdý hep
seni sevmelerim


ölmeden önce görmek istediðim düþlerimdi nefes almalarým
damarýmda geziyordun
doktorlardan habersiz
ilacým sendin
bir ben bilirdim bir de Lokman
bir de yüreðimden akýp giderdin sen


ama sen bilmezdin
bir ilacýmý getiren hemþire birde ilaç niyetiyle içtiðim düþlerin
titremelerim
seni göremeden gitmelerim ölümlerim
seni görmeden gideceðim di korkularým
yaþatmak içindi seni serum þiþelerine özlemlerimi dolduruþum

iþte sen ilaç oluyordun hastane koridorumda
ben sensiz ölüyordum
senin hep haberin olmuyordu
ama düþlerin hep ilaç oluyordu
senden habersiz parantezsizdi sana anlatmak istediklerim...

ben hasretinle ölüyordum hep senden habersiz
hastane koridorunda atan kalbim sen diye atsada
ben senden habersiz yokluðunda ölüyordum
doktorlardan bile habersiz...



"yaþarken ölmektir AÞK"





Sosyal Medyada Paylaşın: