İKİ SÜRGÜN

Kendinden baþka bekleyeni olmayan bir yolcuyum
Karanlýk bir sokaða bakýyorum tedirgin gözlerle
Trenim rotarlý bu yüzden vaktinde gelemiyorum
Yolcusu ve bekleyeni olmayan katar gara girdiðinde
Uyuyordum
Son yolculuklarýmý artýk tek baþýma yapýyorum
Asýrlar önce asyalý bir þamanla tanýþmýþtým
Develerimizle ayný yerde uyuduðumuz
Bir garip kervansarayda tanýþmýþ iki sürgün
Sonra da ölümüne dost olmuþ iki seyyahtýk
Þaman, kadýnlarýmdan birine sevdalanana kadar.
Ýkimiz de o sümer kentinden gelmiþtik
Büyük atlasta adýný bulamadýðýmýz kentten.
O , aharlanmýþ parlak parþömenlere kandil isiyle,
Efsaneleþmiþ kara sevdalarý özenle yazar
Ben sümer tabletlerine hüzünlü kadýn suretleri
Çizerdim.
Hem sevgili hem anne olan kadýnlardý.
Hem sevgili hem anne olamamýþ kadýnlardý.
Benim tabletlerimdeki hüzünlü kadýnlar
Þamanýn parþömenlerinde sessizce aðlardý
Son yaptýðým kadýn suretinde garip bir þey oldu.
Artýk ikimiz de hiç konuþmadan o týlsýmlý sureti
Seyrediyorduk.
Dostum bir sabah o týlsýmlý tabletle kayboldu.
Halbuki tableti ona armaðan edecektim.
Giderken benim çok sevdiðim son parþömenini
Býrakmýþ.
“ Herkes kendi ölümünü ölür baþkasý adýna ölemezsin
Býrakmazlar”
Dostumu çok özlüyorum ve artýk kadýn suretleri
Çizmiyorum
Yola çýkarken heybeme önce dostumun parþömenini
Yerleþtiriyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: