Her insan acýsýyla birlikte büyür Ben acýlarýmý avutmak için beþiðimde salladým En büyüðünün benden de umarsýz olduðunu bildiðimden Ýlk umutsuz aþkýmý ona baðýþladým
Acým ve ben hep ayný sularda yýkandýk Yýkýk külhanlarda baþka acýlarla tanýþtýk Hele biriyle öyle dost olmuþtuk ki Sahibine dönme vakti geldiðinde ardýndan aðladýk.
Herkes kendi acýsýný ayak sesinden tanýr Zamanla aileden olurlar Onlara alýþýyorum gittiklerinde özlüyorum Benden ayrý yaþarlar mý bilmiyorum
Geri dönmelerini istemesem de ayýp olmasýn Gittiklerinde arkalarýndan bir kova su döküyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gönül Duranoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.