akıl kârı?
gecenin alaca karanlýðý
alýr götürür beni, aklýmda
körfezin arka köy yollarý
silüetler gölgeler, kolkola
gözlerim sanki bir tülbentle baðlý
farsýz ýþýksýzým, yine de
sürüyorum, çaresiz deðilim
uzunlarým, gerekirse olur berrak bir ayýþýðý
iniþler yokuþlar kývrýmlar ve kaderim
kim biliyormuþ? kim?
arkasýnda hangi gizemler saklý?
hadi tut bir dakika nefesini
ve dinle zamanýn o kýsýk sesini
sen de duyuyor musun
çaðýrýyorlar beni, çaðýrýyorlar
yollar, gece, karanlýk ve ay ýþýðý
fýsýldar bana, sende kulak ver
uzanýp ruhunun döþeðine,
hele bir dinle ...
yok olmadý dersen...
soruyorum o zaman
hiç duygularý tartabilir mi
bir fabrikanýn çelikten kantarý?
beklemem... hiç beklemedim zaten anlaþýlmayý...
çözülmedikçe hissedemez insan
bak her taraf zincirler her taraf
buzullarla kaplý...
görüyorum oysa,
ardýnda ah ardýnda, bir bilsen ne gizemler saklý
çoktan aklýmý terkettim
aradýðým baþkadýr
aradýðým hiç olmamýþtý ki akýl kârý...
kapattým gözümü
hissediyorum, doðru yoldayým
hissediyorum...
gerekirse kollar beni Yaradan,
tutar kolumdan aþýrýr ýssýz acýmasýz karadaðlarý
ya da fildiþinden yataðýmda uyurken, bir sinek gelir, bulur
o gözlerden sakladýðým minicik açýðýmý...
yok aklýma güvenemem ben,
terkettim çoktan
ve Yaradan’a güvendim
ki Yaradan ne derse,
ancak O’dur haklý...
07.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.