Ben Ýstanbul’u bilirim, Kaldýrýmlar arnavut... Kokar balýk ekmek Eminönü, karný aç gezerken.... Parasý desen üç kuruþ, Cepleri bomboþ, eve kadardý yürümek...
..........
Ben Ýstanbul’u bilirim, Ezanlar yükselir Süleymaniye’de... Yeni Cami’de abdest alýr, ve caminin merdiveninde bir yalý amca... zengin, fakir ayný koltukta...
..........
Ben Ýstanbul’u bilirim, Arka sokaklar fakirhane... Diþisi, erkeði bir olmuþ, iç içe... Rahat bir nefestir Gülhane park.
Ben Ýstanbul’u bilirim, Sirkeci ayrýlýklar yeri... Bir seven, bir sevilen ve bir bavul... Öttürür treni makinist, Yakalanýrken ayrýlýklara habersiz...
Ben Ýstanbul’u bilirim, Beyoðlu’nda bir birine sürtünür omuzlar... Tarlabaþý’ndadýr akan küçük sular. Dürüstü, yalancýsý, hýrsýzý, p..vngi, o..pusu... ne ararsan var. ............. (kýsaltýlmýþtýr)
Bilal ÝKÝZASLAN - 07.02.2012 / G.Antep Sosyal Medyada Paylaşın:
İKİZASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.