Son Sahne

Yalnýzlýðýmýn romanýnda üþüdüm
Baþkalarýnýn bakmaya korktuðu uçurumlardý düþtüðüm

Vuslata uzaktý gölge
Limanlar ýssýz
Kýrýldý içimde þehirler
Gece hain, hece soluksuz

Koþtum ardý sýra güneþin
Hep akþam oldu
Kayboldu dost ýþýklar
Acý ile doldu gözlerim
Ne kadar küskündü yýldýzlar

Rüzgarda kayboldu ýslýðým
Yabancýydý þarkýlar
Denize anlattým kederi
Sarhoþtu ilk akþamdan martýlar

Adýmlarda korku, yürüdüm
Düþlerini çaldým kedilerin
Otobüs duraklarýnda oturdum
Koþtum sokaklarý nedensiz
Sormadý kimse, kimsin necisin

Yalnýzlýðýmýn romanýnda üþüdüm
Kalbime amansýz hüzünler sürdüm

07.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: