içimde dinmez bir düþ sesi
küçücüktüm daha çok
bir orman
bir nehir
bir gökyüzü kadar
benzim geceye sýðmaz çocuk benzi
büyüdüm henüz erken
beni aðaç döktü
balýk tuttu
düþüþüverdi yaðmur damlasý
dudaklarýmda yarým bir ezgi
katedralin orada huruç
avluda, bezgi
her sokaðýn ortasýyým
düþündüm geç kaldým
aç kaldým
çizilmiþ resimler gibi
þatarabanlar
yeraltý geçitleri
baharlar, baharmayanlar gördü
tanburacý çulha þüphedendi
3.üncü katta
gülce otelde
torba içinde
gerillalar da zayýf olur !..
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.