tel örgülere takýlýyor kanatlarým
gönlümce uçamýyorum artýk,
umut diyarýna bu yüreði konduramýyorum
ne kadar baðýrsamda
sana sesimi duyuramýyorum
düþüncelerimden kara trenler geçiyor
vagonlarý ayrýlýk ve hüzünle dolu
el sallýyorum sessizce,
haykýrýyorum feleðe öfke içinde
uzaklardasýn, yetiþemiyorum ellerine
gözlerin uzaklaþýyor sanki benden gizlice
bir kerecik olsun aramayýþýn
hançer oluyor, saplanýyor bu bedene…
dökülüyor ömür saatimden günlerim,
beklemeye kurulmuþ gibi bu kalbim
seni bana getirmiyorlar diye
en çokta yollara sayýp sövüyorum
ansýzýn bir kuþ uçuyor penceremden
ansýzýn hop ediyor yüreðim,
nerdesin, nerdesin?
bilmiyorum!… feci üþüyorum…
sensizliði içime sindiremiyorum
bir gün göreceðim bir yerde diyorum
kimbilir belki de bu boþ hayallerle avunuyorum
bir yaðmur yaðýyor
hiç yoktan ben aðlýyorum
nerdesin, nerdesin?
bilmiyorum!... feci üþüyorum
benziyorum bir daðlalesine
mor ýþýklar saçýyorum karanlýklarda
baðrý yanýk ve yalnýz
kaldým buralarda bir baþýma
bir rüzgar esiyor
darmaduman oluyorum,
daðýlýyor düþlerim, toparlayamýyorum
nerdesin, nerdesin?
bilmiyorum!... feci üþü/yorum
d/üþü/yorum
ve kahrolu/yorum...
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.