GÜNDÜZ GÜNE GECE AYA
Gönlüm fokurduyor dilimde sükut
Farkýnda deðilim sanma zamanýn
Yapacaðýn varsa ellerimi tut
Diþlerini söküyorum her anýn
Kan gölü deryalar girer düþüme
Ter içinde öpüyorum sabahý
Kar da kara yaðar, gel de üþüme
Kainatla deðiþtirmezken ah’ý
Ölüm nasýl kolay öðren gel bizden
Bir pul deðeri yok can yongasýnýn
Her gün asýlýrýz gözlerimizden
Aladýr deðeri kuþ gagasýnýn
Maðripten maþrýka ölüm taylarý
Yularsýz geçiyor sokaðýmýzdan
Hesap etmiyoruz, günü, aylarý
Cehalet vuruyor þakaðýmýzdan
Ziller çalýnýyor post peþindeyiz
Kendi derimizi gagalayarak
Bir yalan rüyanýn son düþündeyiz
Uyandýrma Tanrým sen aðlayarak
Ahmaklýðýn ne çok varmýþ alimi
Çizilmiyor coðrafyasý cetvelle
Yeter artýk sende býrak elimi
Kandýrma gönlümü yalancý gülle
Zehir mi kattýlar aþýna senin
Yatýyorsun böyle uzun rüyaya
Ahmaða ne yapsýn, bu iman, bu din
Gündüz güne körsün, geceyse ay’a
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.