akli dengesi bozulmuþ,kan kýrmýzýsý bir düþtü
kucaðýmda uyutmaya çalýþtýðým...
iç çekiþlerimi,serseri tedirginliklerin çevrelediði o saatlerde,
tatlý bir sükut düþüyor tan yerine naðme naðme...
acýya bulanmýþ ne varsa,
sorgulamaktan vazgeçer gibi oluyor parmakuçlarým,
sokaklarý küçültüp,kocaman þehri daraltýp
yine seni arýyor yorgun adýmlarým...
ayaðý kaymaya baþlýyor düþüncelerimin,
incitmekten korkarak basýyorum ürkek topraða,
an kadar yakýn olan kýyamete yürüyorum usulca,
ezbere bildiðim tüm sözcükler unutuluyor,
her gecen saniye durumu biraz daha aðýrlaþýyor yüreðimin...
çaresizliðim kývranýrken inatla ve özlemle,
unutmak istiyorum adýna yazýlan tüm masallarý,
karanlýðý yarýp gelen süretinin,
kolundan tutup mantýðýmý
bir köþesine sürüklediði uçurumlarý...
varlýðýnda yokluðuna kanaat getirmeyi...
reddediyorum önüme savrulan umut kýrýntýlarýný...
tutunamýyorum geleceðe,
yarýçýplak hayallere,
limandan kalkmaya hazýr bir vapur gibi bekleyen "belki" lere...
çok daha yavaþ ceviriyorum sayfalarý bu defa...
mavi bir kelebeðin narin kanatlarý gibi,
her sayfada yüreðine buz basýlmýþ cümleler,
her satýrda uzun namlulu silahlar,
ve her cümlenin sonunda
yarým kalmýþ intihar temrinleri var...
ve yavaþ yavaþ adýmlarken geceyi,
düþünüyorum
seni deðil kendimi baðýþlamak isterdim en çok da...
patika yollarda býraktýðým daracýk düþüncelerimi,
yüreðime sýðdýramadýðým derin sükunetimi,
ve yerini her daim koruyan kimsesizliðimi....
zaman geliyor karanlýðýn ritmine ayak uyduruyor
tüm iç savaþlarým...
aklýmla mantýðýmýn arasýnda kalan barýþ yanlýsý iyimser duygularým...
bir Kudüs oluyor yüreðim...
baþýný kaldýrdýðý gibi yýðýlýveriyor saklandýðý yere çocukca düþüncelerim...
ölüm kokusunun en çarpýcý haliyle odama dolduðu þu saatlerde,
daha bir sancýyor yüreðim..
gözler önünden geçiriyorum
bu uyumsuz yaþamý,
alnýndan öpüyorum son bir kez þahadete eren sevdamý...
imkan/sýzým
ELÝF TOPAL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.