gün aðarýnca
kýþ geceleri yokluðunu haykýrdý
varýlmaza çýktý uçtu akþamlar
yeniden kalbimi oydu sevda dürtüsü
gözlerin tâ uzaklardan göklerden
puslu ölümsü mavisini yitirmiþ yansýdý
duydum âhlarýný
fâni hüznün göðsüme doldu
beni saran sevdan
perdeledi özgürlüðümü
yerlerden kaldýrdým
ateþinle eriyen parça pörçük
ruhumu
küllenmiþ ferhat misali aþkýndan
arþa asýlý zerreni arar dururum
ne mesafe tanýrým ne gece
suretin girsin sevda toyu olup koynuma
bir sýðýnaktýr aradýðým sensin muradým
mahzun vehmini kendimde bulurum
soluklanýyorum her lahza tekin deðil bu gece
veda yansýr dar kuytularda ölüm geçer üstümden
akmaz ki denize kaným selinde savrulayým
yosun tutar kavuþmalar mayalar hayat beni
figan koparsam bir baharda bir þart koþsam
þafak yelpazesiyle beklediðim gündüzlere
sularýma dokunmayýn iliþmeyin desem
bütün güçler periþan olsa sen muþtulansan
ne olur ha ne olur!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.