Ey eþref-i mahluk insan!
Gülsün; farkýnda deðilsin
"Düþün!" diyor her bir âzan
Dölsün; farkýnda deðilsin.
Ne sultansýn, ne hancýsýn
Benlik güden yalancýsýn
Þu âlemde yabancýsýn
Elsin; farkýnda deðilsin.
Kendine gel, gözünü aç!
Ne vazifen, nedir amaç?
Damla damla suya muhtaç
Dalsýn; farkýnda deðilsin.
Ne ederdin us olmasa
Nefesine ses olmasa?
Aðzýndaki süs olmasa
Lâlsýn; farkýnda deðilsin.
Hadsiz hevân sînende is
Benliðine kibir reis
Usül bilmez ey müderris!
Kâlsýn; farkýnda deðilsin.
Ýsyandayken fasýlasýz
Kâr umarsýn hasýlasýz
Okyanusta pusulasýz
Salsýn; farkýnda deðilsin.
Akýl mahpus, fikir yoksa
Hakk’a mahsus zikir yoksa
Cân özünde kirin çoksa
Çölsün; farkýnda deðilsin.
"Güz gelince", diyor yaprak
"Kefen biçer tene toprak."
Çiðner geçer nice ayak
Yolsun; farkýnda deðilsin.
Ýnsan olan olmaz arsýz
Oysa nice dil ayarsýz
Aþký bilmez, kalbi har’sýz
Külsün; farkýnda deðilsin.
Þükür bekler nimet, rýzýk
Ecel gelir biter azýk
Tefekkür et; ayýp, yazýk!
Kulsun; farkýnda deðilsin.
Kulsun; farkýnda deðilsin.
Mecit Aktürk