Sen Ben Oldun

Sen , biz olamadan ben oldun.
Aþk acýsý kokan ellerime ,
Dikenlerden dikilmiþ bir yalnýzlýk býraktýn.
Sayende ellerime baktýðýmda gördüðüm saçlarýn deðil.
Gördüðüm bazen koca bir acýyý , bazen büyük bir yalnýzlýðý anýmsatýyor.
Ama kocaman olan , büyük olan da ben deðilim.
Belki suskunluklarýmýzdan doðan çýðlýklarýmýz ,
Belki de yalanlarla donanmýþ , kulak zarýný alt üst eden
Ýki kalbin "aþk" diye atýþýydý büyük olan.
Ama ne fark eder ki þimdi ?
O büyüklüklerin yanýnda ben kocaman bir sýfýr olmuþken ,
Varlýðýnýn varlýðý , ne kadar avutabilir ki beni ?
Ellerimi tuttuðunda iþte o an biz "biz" olacaktýk.
Ama ellerin gelmeden acýn doldurdu parmak aralarýmý.
Sayende aynalara da bakamaz oldum artýk.
Aynadaki ben’e bakamýyorum , onu tanýmlayamýyorum.
Yakýndan baktýðým ben ,
Uzaktaki "sen"i hatýrlatýyor.
Tebessümlerim düþüyor , neþem kayboluyor gamzemden.
Uzaktaki sen’i hatýrlatan hatýralarým mürekkebe dönüþüyor istemeden.
Mürekkep kan oluyor , kanatýyor sayfalarýmý ,
Satýrlarýma satýrlarla saldýrýyor ;
Aralýyor yaralarýmý...
Mürekkepte bile sensiz’liðin hançerleriyle mücadele veriyorum.
Sen bu kadar acýmasýzca , sen bu kadar gaddarca sýçaramýþken anýma ;
Söyle bana ben nasýl canýmdan anýný çýkartabilirim ?
Nasýl anýmdan canýný çýkartabilirim ,
Nasýl kanýmdan canýmdan anýlarýmý atabilirim ?
Saklansam kalp kapakçýklarýma kurtulabilir miyim senden ?
Ama nafile.
Bir bir tatlý sözün yine çýkarýr beni oradan.
Saklansam karanlýk gecelere saklayabilirler mi beni senden ?
Ama o da nafile.
Güneþ misali tebessümün ele verir yine beni.
Kaçamýyorum senden , kaçamýyorum acýlarýndan.
Sen ben olmuþken ;
Söyle bana ben nasýl ben olabilirim.

-Emre Ay-
Sosyal Medyada Paylaşın: