Asya

ben diyeyim sarý sen de kýrmýzý
uçlarýnda buklelerin bin bir ýþýk huzmesi
omuz baþýna uzanmýþ gecenin karasý
sakýz gibi çiðnerken her soluðumda
yüreðimi aðzýnda
utanmadan yayýlýyor karþýda

bu iþve bu endam asya
kendini attýn çýkmadan kýrkýn koynuna sokaklarýn
kalmadý mý kanatacak yürek senin kýyýda
þimdi loðusa yataðýnda olmalýydýn ayrýlýðýn

kandým haným hanýmcýklýðýna masumiyetin
çelerken aklýný kýrýklarýný süpüren hayallerimin
kendi kendinin yoldaþý þimdi her biri
çaresizlikten coþtu bu nedamet mevsimi

çekilmiyor kaprisli esintiler yapýþtýkça dudaklarýma
sularým kendi topraklarýna
yumru yumru bastýrýlmýþ kanamalar boðazýmda
oturuyor incir aðacý kök saldý aþkýmýn üstüne
meyvesini döküyor

uzattýkça yakamoz bacaklarýný ucuna kirpiklerimin
deðiyor rüzgârýyla suratýma tuzu teninin
deðme asya damarýmda acýsý zehir gibi
akýyor inzivaya çekilen günlerin son demleri

çeþit çeþit hýrka geçirsen de üstüne
bir daha göz göze gelme benimle
son konuþan martýnýn
sýrtýný dayadýðý rüzgâr kýrdý kanatlarýný
yeter kendi safýna çekil asya zaten
bir yarým uyuyor senin koynunda

Blackless

Sosyal Medyada Paylaşın: