akþamüstü atmýþ kendini kara kuþlarýn kanadýna kýstýrýp ayýn þavkýný koltuk altýna kurumla süzülüyor koynuna gecenin yok tabi ardýnda ne dizini döven bir sabah ne tuzunu döken vakti öðlenin kollarý varacaðý mevki sevdiðinin
sanma ki konuþuyorum doyumsuzluðundan kýskançlýðýmýn bilir misin tadýný sofradan yarý aç kalkmýþlýðýn
saplayýp kýzýl baþlý kara mýzraðý yüreðinin inci tohumlarýna sevda yelinin baþýndaki yerini devretti göçen leyleklere bahar çiçeklerim bu leylekler ki kýrýldý sandým dönerken pusulalar meðerse ben cahilmiþim tabakalar kazýnmýþ gagalarýndan
kamçýsý duvarlara yapýþan rüzgâra tezat susturmaya çalýþtýkça sessizliðini yüreðin boyamaya çalýþtým kendi kanýyla sevdayý ve hiçbir zaman vermedi hasadý can suladýðým sevda topraklarý
sanýyordum ki aþkýn sonunda söz olmak acýtacak canýmý daha çok ölümün önünde kelam olmaktan
þimdi bildim ki deðilmiþ önemli ikisi çok kelime varmýþ doldurmaya eksik metni
Blackless Sosyal Medyada Paylaşın:
Blackless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.