ey sevgili!
serpiyorum bir avuç güneþ taþýný
yaðmur damlasý gibi
biriktikçe çoðalmýþtý giz
düþmeliydi mercanlý ýrmaklara
okþamalýydý saçýný
süzülmeliydi dudaklarýndan
meyli kadehlerde kalmalýydý
býraktýðý iz
gizlice devþirildiðinde
sineme çektiðim elif
neyzenin dudaklarýndan
acýklý korodur üflediðim
sözlerin ruhuyla böðrüme
içten, en içten sonsuzluða
iþte öyle iþlemiþsin
inkârým içimde esirgenen hayal
dâra düþerim hicaz eþliðinde
boðar beni bu giz
birden bire mânâ çözüldü
tüter gibi uçuþuyorum göklere
sevgiden bir kale gördüm
belemiþler adýný
zümrüt-ü ankanýn kanatýna
çenemi baðlamýþlar
giyiyorum bir selâ eþliðinde
aþkýn yemeni’ni
yýldýzlar arasýnda
ayaklarým yeryüzünde hâlâ
gözlerine süzülüyorum
çoban yýldýzý olup
nasýlsa aylardan þubat
nasýlsa bir varlýðýnla bir yokum
gurbetten düþsem ne
düþmesem ne çehrene
bir nidâ beni çaðýrýr
kendine döndürür yönümü
çekilir dünyadan aþinayým ölüme
serdümeni sen olurdun
deniz ç/aðlayanda
þimdi o kapý aralanýyor
þölen eþliðinde
veda ile merhamet buluþuyor
Hakk’ýn divanýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.