sesi kýsýk kaldýrýmlarýn gözümde küçüldükçe dünya þaþýyorum kalbimdeki tortuya unutkanlýðý unutan benim güzelliðinin karþýsýnda...
yalnýzlýk üvey annemdi koynunda aðlamaklýca üþürken tepeden týrnaða özlemeyi öðrendiðim ve kimseye çaktýrmadan söyleþmeye küsmüþüm nefes aldýðým her ana yarýn kaygýsýyla yarýnsýz...
ayrýlýkla benzeyen yanlarýmýz vardý ikimiz de yalnýzlýðý severdik ve yol kaygýsý çekmeyeli ürküttüðüm kuþlar kadar aceleciyim ulaþmaya kerpiç sývalý bir türküye ne uykularýma çekecek bir kapým var ne uyanmalarýma çalacak kapým yolcululuðum var otun acý kokusuna sadeliðine bir taþýn içime iþlemeden ölüm öpmek istiyorum mazlum bakýþlarýný...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.