kasýrga rüyalarýyla büyüttüðüm þakasý bile korkunç olan yaðmursuzluksun hiçbir buluþmamda aklýmdan ayýrmadýðým uðrunda aþacak deniz bulamadýðýmsýn balkonlara hapsettiðim son bakýþým...
bitki çaylarýydý soluðun önceydi hep hiç sonramýz olmayacak kadar doðaldýk akþam manzaralarýna bakar gibi seviþirdik saçlarýn uykularýmýn sarmaþýðý olacaklarda ben uðunmuþ hasta çocuklar gibiyken aþkýnla ... gündüzler yastýðýma hiç gelmeyecek geri dönülmeyecek rüyalardayým ancak böyle kalacaðým bu ilk ve sondu bu tek utancýmla...
yalnýzlýða yeni bir yorum getirdim sensizken de seninleyken de yalnýzlýðýmla senin aranda tarafsýzým arþýnladýðým bütün kýþlar kendim içindi sen en sýkýcý yazlarda kendine yolcu ve daðlarla çevrili yüzümde bir senin patikan yok ayak basmadýðýn kasabamda alýþtým sensizliðe de...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.