Þu gönlümü açsanýz, neler neler görünür
Sizler suyu içseniz, bana tokluk yerinir.
Hep kahýrlý yaþadým, yürüdüm adým adým
Yaralarý kaþýdým! ! Ne tuzum var ne tadým
Nakýþ nakýþ ördüðüm, boðazýmda kördüðüm
Kýrýk yýl gönül verdiðim, Dinim ile Türklüðüm
Çatlamýþ ar damarý, çiçeðe konmaz arý
Sende nazýn humarý, ben de sözün damarý
Küstüm ama bana sor! Evvele sor, sona sor
Gönlümdeki hana sor ve sevdadan yana sor
Iþýk yakmalý yurda, gedik açmalý sur’da
Alnýn öpeyim dur da, bir ayaðým çukurda
Gönül gözüm Pericik, çok içinde biricik
Yavru pýr pýr söz cik cik, gayri kaldým gericim
Ne boyu var ne eni, anlayýn artýk beni
Sýzým var henüz yeni, kaybetmiþim güveni
Gönlümü bilen bilir! Baþým ona eðilir
Yaþamak sonra gelir, yiðit ölmeden ölür.
Zülfikar Yapar Kaleli