Hüdaverdi

Hele bak bi gýz Cemile,
Ozan olmuþ Hüdaverdi.
Mezarýný iðne ile,
Kazan olmuþ Hüdaverdi.

Derdini dertle katlayan,
Çakaralmaz da patlayan,
Her oltaya hop atlayan,
Sazan olmuþ Hüdaverdi.

Kan kalmamýþ hiç betinde,
Zehir dolu þerbetinde,
Kendi garip gurbetinde,
Azan olmuþ Hüdaverdi.

Tükenmiþ dizde dermaný,
Dönüp durur gam kervaný,
Kendi katline fermaný,
Yazan olmuþ Hüdaverdi.

Dünyaya dikmedi kazýk,
Yazýk bu oðlana yazýk,
Eþi bulunmayan bozuk,
Düzen olmuþ Hüdaverdi.

Selam vermez bir fakire,
Bakmaz ensesinde kire,
Þu bizim aylak Bekir’e,
Kuzen olmuþ Hüdaverdi.

Kepek dökülür saçýndan,
Ölüp duruyor acýndan,
Her rüzgârýn annacýndan,
Tozar olmuþ Hüdaverdi.

Gözü görmez, duymaz kulak,
Leylek gibi eder lak lak,
Dam baþýnda aylak aylak,
Gezen olmuþ Hüdaverdi.

Tamah etmez çoða, aza,
Takla atýp girer göze,
Her bir iþe her bir söze,
Kýzan olmuþ Hüdaverdi.

02.02.2012 Kütahya





Sosyal Medyada Paylaşın: