Yönsüz Erdemliliğe Hayır

hep ölüm çýðlýklarýydý karþýmýzda sanki
yanan ozanlardý
acýsýz bir sabah
zindansýz bir akþam ya da
insanlarýn öldürülmediði bir Ogün, geçmiyordu
savaþmalýydýk demek... demek yetmemiþti...
demek susmamalýydýk...
çýkarmadan mutluluðu uslarýmýzdan
ve yitirmeden inancýmýzý aydýnlýklara

size benzeyemezdik, hayýr
yüreðimiz, en güçlü silahýmýzdý bir yerde
ölülerden farksýz mý olmalýydýk
býrakýp ilkelerimizi
yönsüz bir erdemliliðe, hayýr
iþ deðil, kahramanlýk yoksa...
asýl olan, mutluluk mudur, öyle midir...

tiksinti, önceleri bir tutkuydu
o, yönsüz erdemliliðinize
bir yanýttý ya da

ayrýntýlarýnda belirlenir kurallarýn
özgürlük ya da çeliþkileri toplumumuzun
uygun ortamlarda, buyruk seven...

marþlarla deðil, þarkýlarla uyanacak çocuklarýmýz
özgürlük soluyacaklar sabahlarý
seviler... barýþlar... kardeþlikler...
erdemli çocuklar doðuracak artýk analar
bir düþ mü ne?... bilmem...
içimden öyle düþünmek geldi biran
özlemiþim...
Sosyal Medyada Paylaşın: