FUGUE XIII

Zaman da deðil

Gidilebilse, ne çok iz kalýyor geride.
’Belki zaman’, diye düþünüyor adam:
’Zaman eksiltebilir birikeni’. Oysa ne
zaman, ne de ona benzer þeyler - ona
benzer þeyler? - silebiliyor mekana
sinenleri. Eþyalar deðiþtirilse de, yeni
badana yaptýrýlsa da deðiþmiyor aðrýnýn
kurduðu sýra: Deðiþmiyor çünkü sokak
adlarý, deðiþmiyor þehirler ve insanlar,
dünden bugüne inatla yürüyen inatçý
mantýk: Her mevsim, her dolunay,
yaðmurlar, bahar aldatmacalarý,
her kuyu, her kule, her balkon,
kadehler, mumlar, köpükler,
her kýrmýzý, her siyah, her gri,
her uyku, her düþ, her uyanýþ
- yer etmiþse - ayný çiviyi isteyen
bir delikte týpatýp zonkluyor.
’Zaman da deðil’, diyor adam,
kimse yokken, yüksek sesle.
Yeni bir iz kalýyor orada, o an.
Sosyal Medyada Paylaşın: