FANUS

I
Bu güller benim için mi açýldýlar,
Bu güller sizden bana açýldýlar
delindi ufkumun karanlýðý, günüm
gecemi eritti baþtan uca, üstünde
bir fýrtýnaydý bana kanat geren,
tenimdeki bulutlar esmer, içimdeki
kem taþ paramparça : Bu gülün
durmadan, elim yüzünüze görülmemiþ
bir cennet çizsin : beni kendinize
Âdem seçin.

II
Pencereniz sýkýsýkýya kapalý, kapýnýzda
Dilini kimsenin sökemeyeceði bir sürgü,
Kokunuz damarýma dayanmýþ kama, süngü
Bakýþýnýz bana eriþecek olsa, dilinizden
kan toplasam, göðsünüzden bahar ve yaz,
kasýklarýma saðanak, inin, kasýklarýnýz
loþ inim, bir dokunsam : Açýlsanýz aðýr
aðýr : Hayat aðýr, Ölüm uðrayýp doðru
zamaný kolluyor hep, ikisinin ortasýndan
çýkýn gelin çýkagelin : Beni kendinize
bakýr tenli at seçin.

III
Benim bahçem nicedir yekpâre çöldür,
Tohum olup düþtünüz : Tek tek her kum
Tanesi rüzgârý denedi, döndüler havada,
rüzgâr onlarý savurdu, gittim kentlere
ektim ruhumu : Kederim tuttu topraklar.
Döndüm geldim buraya, sizden bir serap
doðmuþ – ben gayrý ayrýlmam kendimden,
güneþim akrepler için gurur, gecelerim
yýldýz takýmadalarý, kapanýrým üstünüze
derin fanus, soðuk sýcak kesilir : kendinize
beni büyük Prens seçin.
Sosyal Medyada Paylaşın: