BİR KIŞ MESELİ
Vur, vur, o an toparlanýr
katý düþ, sis:
Bir gül yarasýdýr kýlýcýn
eriyik gözde açtýðý.
Mevsim bitiþtirir siyah lekeleri
birer halka gibi kör zincire,
ki kýlýç
bir yara daha açar düþe, vur,
vur, toparlanýr uykumun
eþ soluðu.
Bir kýþ sabahý, buðu ve tütsü,
’deniz kýyýsýnda bir çöl
ülkesi’ne yol, at terkisinde
bulanýk bir bedevi kimliði
geliþtirir savruk bellek, kar
arttýrdýkça arttýrýr sabahý.
Uzun, zorlu göç! Ben ki kim
olmaktayým gün, gece, bitsin
gün ve gece, daralsýn soluðum
bir umman kafeste!
Vur, o an toparlanýr
katý düþün baðrýnda
kesintisiz sürgün yazýsý;
vur ve soðumadan gönder:
Kim bilecek kim olduðumu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.