BEYAZ SAYFA

Bir okur yakýnýyordu: "Þiirlerinizde
çok sayýda özel isim geçiyor: Yabancý kentler,
insanlar, hatta bazen de kelimeler". Onu dikkatle
dinlemiþ, birþey anlayamamýþtým. "Neden Bruges
ya da Monteverdi’yi yabancý buluyor da,
mürekkep ya da týlsým geçince
o kelimeleri, anlamlarýný, anlamlarýnýn
berisinde örtünen erden yüzlerini tuttuðuna
bu kadar çabuk inanabiliyor acaba?" demiþtim
kendi kendime. Bruges’de topal bir at gibi
gezdiðim günleri ve geceleri bilseydi o okur...
ama bilebilir miydi bir þehrin her zaman
bir þehir, bir kelimenin hep bir kelime,
anlamýn ortasýnda buluþtuðumuz bir anlam
olmadýðýný bilebilir miydi o yabancý okur?
Eve dönüp masama oturduðumda bakmýþtým:
Þamdan, sigara tablasý, kalemlerim,
yorgun kabzalý birer tabanca gibi duran
bütün bu eþya birer kelime olmazdan önce
özel, herkes için yabancý iþaretlerdi.
Bir dolmakalem seçip bembeyaz sayfayý
çekmiþtim önüme: "Bir okur yakýnýyordu:
Þiirlerinizde çok sayýda..."
Sosyal Medyada Paylaşın: