Rüzgarın Dili

Kýrgýn uykularým batarken tenime
kýrpýk gülüþlü bir adam
þiirlerimi düþürür peþine
katil gidiþler buladý þiirlerimin diline
çifte kumrulu bir göç mevsimiydi
el izindeki çizgiler kadar uzaðýndayým ya
kumlara resmini çizdim özgürce
bazen eðri belli bir bulut
bazen dalgalar saldým üzerine
cem yaptým cümlelerimle
sarý sýcak hüzünler kesiti gözlerimi
þah damarýma doldu eylül kokusu
sarpa sarýyor döþek kaçkýný düþlerim
boynu vuruluyor kalemime aðýr cümlelerim
kadýn yakamozla oynaþtýðýndan beri
ucubeler aðýrladým bazen de masamda
düþ hýrsýzý ucubeler yüzlerine karalar sürerler ya

Yaðmur topraðýn koynuna sokulma telaþýndaydý
þair þiir yazma havasýnda
hüzün yüklü bulutlar saklýyordu
fincandan kaçan kýzý
gökkuþaðýnýn kalbini deþeliyordu
gitmek için çýkan yolcu düþünceli
rüzgar dilli sahabe bilir misin sen
rüzgar kaç dil bilir
bazen hüzünle beslenir
bazen mutluluðun içinde gezgindir
sen sakin denizimdeki kabaran dalga
ruju kesiði düþlerimdeki sürme bakýþlý kýz
faþ edersin sularýný yüzüme
canýma týklýyorsun iki týk ben geldim diyorsun

Kývrýlýyorsun nargile kokusu gibi beynimin kývrýmlarýna
duman oluyorsun biraz çileli birazda belalý
çöküyorsun kývrým kývrým odamýn duvarlarýna
önce gözlerin kayboluyor saçlarýn çekiliyor ellerimden
sesin geliyor ürkekçe geriden
telefonun uçunda bir hüzün þarkýsý fonda
vals ederken benimle
her yere sis mi çöktü ne
yoksa hoþcakalmý diyor son cümle
bir tuþa dokunuyorsun beni bitiriyorsun
pis kokulu düþlerin çukurunda debelendiriyorsun
paydos etti
burjuva gülüþlü sefil sevgili
kulaklarým týkandý ezan seslerine
ben ölümü koþarken kendime þirk
katilim diye seni seçtim
bir kurþun sesiyle kefenimi biçtin

Sosyal Medyada Paylaşın: