Bu gelen son çað mý; sona mý varýyordum? Ellerimi batýrýp yeþil suya usulca, Ben’i akarken sanýp birden irkiliyordum; Fýrat deliriyordu; “Dicle” diye baðýrýp suyun dilinde; -Sade suyu bilen anlardý bu dili ve nehirle yaþayan…- Ýþte ben bugün dalýp Fýrat’ýn serin Ve de yemyeþil sularýnda, hayallerimle Hayatýmýn bu bilmecesinde sorularý çözmeye çabalarken, Nehir hýzla akarak homurtular çýkarýp, Geçip gitti elimden…
Düþünmeye devamla, girdim suyun içine. Bütün vücudum öyle sarýldý ki nehirle. Su fýsýldarken bana kendimden geçtim. Dayayýp dudaðýmý þeffaf dudaklarýna, Kana kana kendimi içtim…
Ah gelirken geride koyduðum ciðerparem, Gül tenli, su fýtratlý… ah balým; Ah biricik yeþil dalým Ve kýzaran ufkumda salýnan alým; Birden aklýma geldin ki, nerden geldin, ne odu? Neden bunca zaman bekleyip durdun… Ve þimdi gelip birden Fýrat oldun, çaðladýn. Sen, gönlümde dupduru akýp giden nehirsin; Sen, Dicle’sin, Fýrat’sýn; Sen, benim ezelimi gösteren bir miratsýn; Ruhum sende kalsýn; Dilerim ulu Rabbim topraðýmý, senle sulatsýn…
Ah ben þimdi nereye gitsem ve ne iþ yapsam fark etmez. Nehir, derim durmadan, derelere rastlasam, O ki bana yaþarken yaslý akan murattýr. Süzülüp damlasam mý; damlalara karýþýp, Yer kürenin içine, çekirdeðe ulaþýp, Bulup nazlý yârimi kor gibi yansam aþkla, Bir kerecik dünyada; Mümkün müdür acaba? Her yanýna bulaþýp, Yaþamak bir rüyada…
Güneri Yýldýz (Elazýð, 28.12.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.