Dokunmak Sana

Alacakaranlýkta
bir kadife kumaþ düþlüyorum.
Silik, hafif seçilen ama gerçek.
Ýþte öyle birþeysin sen;
yumuþak, hoþ, tatlý,
heyecan dolu, ürkek ve kaygan.
Koklayýnca solacak bir çiçek,
dokununca kaybolacak bir hayal gibisin.
Mum alevi gibi titrek,
sevdan gibi kararlý,
yüreðin gibi korkusuz ve
gözlerin,
gözlerin gibi aþk dolu.

Dokunmak sana;
o derinden bakan,
o her zaman gülen gözlerine dokunmak,
o heyecanla,
o sevdayla titreyen tenine dokunmak.
Ama dünyanýn en günahkar uzuvlarý,
elleriyle deðil,
sevdalýnýn duygularý ile dokunmak.
Gözlerle dokunmak gözlerine,
sözlerle dokunmak sözlerine,
dokunmak o ipek saçlarýna,
sana dokunmak velhasýl
sana
herþeyine.

Sevmek seni;
ama bir avcýnýn avýný sevmesi gibi deðil
acýmasýzca,
ürkek bir ceylana dokunur gibi sevmek,
annenin yavrusuna sarýlýþý gibi sevmek,
duygularýn en güzeli ile sevmek,
cevabi bir duygu ile
sevildiðini bilerek.

Yaþamak seni;
çatlamýþ topraða inen yaðmur damlalarý tadýnda
yaþamak seni,
akþamýn hüznüne karýþmýþ duygularda,
eriþilmesi en zor sevdalarda,
seni senden sakýnarak,
seni senden saklayarak yaþamak,
yaþamak seni.

Yoksun artýk,
ama
þimdi sesin tatlý bir naðme,
hoþ bir çýðlýk
düþlerimin harmanýnda.
Bekliyorum,
bekleyeceðim,
her akþam gün batana dek...

Sosyal Medyada Paylaşın: