Dağ Köyü
Ben bir gün bu dað köyünde,
Görülecek en güzel þeyleri gördüm.
Vâdiden geçen demiryolu,
Pýrýl pýrýl parlýyordu,
Irmak kýyýsýnda bir istasyon,
Marþandizi aðýrlýyordu.
Ben bir gün bu dað köyünde
Duyulacak en güzel sesi duydum,
Rüzgâr, yüzyýllýk aðaçlarýn kalbinden,
Meþelerin, köknarlarýn, pýnarlarýn
Gizli sazlarýndan haber verdi,
Yitmiþ ormanlarýn acýsýný dinledim, derinden.
Ben bir gün bu dað köyünde
Bakýlacak en güzel þeye baktým.
Dað havasýnda, geniþ yapraklý ümitlerin üzerine
Yattým, gökyüzünün altýna
Hiçbir çaðda bu kadar mavi olmamýþtý.
Baktým da vuruldum maviliðine.
Ben bir gün bu dað köyünde
Sevilecek en güzel þeyi sevdim.
Aðaçtan, kerpiçten, topraðýnan taþtan
Barýnaklarý içinde doðan, yaþayan, ölen,
Vatan dediðimiz topraðý emeðine mülk eden,
Halk denen milyonlarý sevdim yenibaþtan.
Ben bir gün bu dað köyünde
Düþünülecek en güzel þeyi düþündüm,
Köy okullarý dedim, dünyamýzý dünya eden,
Bilgiler uðruna vurulmuþ turnalar misali
Çýrpýnýr, çaresizlikten ve sevgiden,
Düþmüþ köy çocuklarýnýn önüne bir öðretmen.
Ben bir gün bu dað köyünde
Bulunacak en güzel þeyi buldum.
Kayalardan sýzan sularda ne vardý, sular ne diyordu?
Daðlarýn hikayesi kahramanlarýn hikayesine benzer,
Gizlemiyordu dað cevherini, yaðmurdan kardan aldýðýný
Sebil gidiyor, kuþlara, kurtlara, insanlara veriyordu.
Ben bir gün bu dað köyünde
Söylenecek en güzel þeyi söyledim.
Üstüne ay ýþýðý düþmüþ bir tepede,
Bilge ve cesur kalbiyle hürriyet
Bütün insanlýðýn ateþini yakýyordu,
Yalazasý dört yönde yansýmýþ gökkubbede.
Ben bir gün bu dað köyünde
Varýlacak en yalýn gerçeðe vardým.
Elli hanesiyle gömülü kalmýþ, unutulmuþ
Yatmýþ tabiatýn kurduðu en güzel yataða
Acý rüyalarýn gecesine örtünüp köy,
Dað güneþinden habersiz uyumuþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ceyhun Atuf Kansu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.