Çocukluk Aşkı

Düþün, düþün ki anne ben daha çok küçüðüm,
Ilýk ellerimden tut, beraber götür beni,
Oyuncakçýda büyük mavi bir gemi gördüm,
Ýþlenmiþ, dalgalarýn köpüðüyle yelkeni.

Þu renk renk toplara bak, anne, ne güzel renk renk
Dönüyor içimde bir bayram yeri dönüyor,
Yuvarlanýyor gönlüm þu uçan toplara denk,
Bir yokuþtan koþarak kalbim sana iniyor.

Kan deðil, zafer akar benim savaþlarýmda,
Hürriyet için ölür genç kurþun askerlerim,
Ýnsanlýðýn cenneti saklý göz yaþlarýmda,
Yeni bir bahar çaðý getirecek zaferim!

Korkma, korkma kaçmam ben, tahta atýmla daða,
Senden daha güzel bir dað var mý rüyalarda?
Niçin uðraþsýn küçük kuþ yurdundan kaçmaða,
Yaþarken annesinin yeþerttiði kýrlarda?

Kýrýlýr, bütün iyi oyuncaklar kýrýlýr,
Çocuk kalblerinden mi yaparlar hep onlarý,
Niçin oyun biterken en sonra hatýrlanýr,
Hâtýralarýmýzýn en tatlý oyunlarý?

Satýlýr mý zengin bir oyuncakçýda söyle,
Anne, dün okuduðun masaldaki güzel kýz?
Yeter, altýn bir kalbim olsun, Tanrýdan dile,
Bütün zenginliðimi verir onu alýrýz.

Sosyal Medyada Paylaşın: