Bozkırda Yaz Saatleri - II

Bozkýrda rastlarým, her adýmda yokluða, hiçliðe,
Bizi suya, havaya çeviren deðiþikliðe,
Orada tattým gökyüzünden en derin boþluðu,
Ýçimde, bakarken düþen yýldýzlarýn sarhoþluðu,
Orada yanýk toprakta bir tohum buldum,
Götürüp bir baþka yanýk topraða koydum.
Bilmeden yitirmiþim, bilmeden yitirdim,
Haberim yok, ne götürdüm, ne getirdim?
Geniþ ovada, Konya’da, yeþil bir türbe durur,
Ýçinde, efendim Mevlana oturur.
Orman mýdýr, deniz midir Antalya’da.
Kah kýþlada, kah yaylada,
Kaygusuz Abdal’ýn naðmesi okunur.
Garip bahçesinde açmýþ iðde,
Orada bir mezarda Sarýköy’de,
Yunus’um, taht kurar gönlüme kurulur;
O Tanrýsal kaval, kaderini sürü saymýþ,
Götürüp çilenin kýraç otlaðýna yaymýþ.
Besleyip gönlünü aþkýn en yücesinden,
Uzanuben, kavuþmayý sonsuzlaþtýran yataða,
Uykusu o uyku... uyanmamýþ bir daha.
Sosyal Medyada Paylaşın: