Hücrelerim satýlýk teki on kuruþ
Çoðu zaman dingin bir kadit beden, muhayyeldeki
Çokça öldü sevdalarýn iklimi
Çokça doðdu zindanlarýn az ötesinde
Azýcýk kendimi aradým ve bin kendim öldü
Ölenler benden deðil, kalanlar hala ben miyim?
Bir yanýmda ufacýk sümüðüm, yaladým yalan yok
Bir yanýma aðýr rüyalar koydum, korktum
Sonra koca bir daðýn içinde buldum kuzugöbeðini
Yemek helalmiþ, yedim, zehri hala içimde
Sen gibi, ben gibi, hayat gibi sevgili, hayat gibi
Bin bebek öldürmüþüm bebekken
Kimi ufacýk badem olmuþ, kimi bir mazý aðaçta
Karýncalar ayaklarýmda ezilmiþti hani
Hepsi bebek, hepsi nefes alýrdý ben gibi
Ama ben katil doðdum her hücremle
Sen gibi, hayat gibi, cani gibi…
Evet, bugün söylüyorum yarýmdan fazlasý ben deðilim
Babamý çýkardým, anamý koydum kenara
Çevremdeki her insaný azýcýk öldürdüm sahte kýlýçla
Sonra öðrendiðim her kelimeye baþka bir kelime buldum
Þimdi anladým ben deðilim hiçbiri
Ne konuþtuðum ne gördüðüm
Ne bu mavi gerçek ne de Azrail’den titreyen bedenim
Bildiðim tek þey hala ben, ben deðilim.
Ve satýyorum þimdi hücrelerimi
Herkes alsýn kendi yanýný benden
Sadece ben kalayým ne olur sadece ben
Bir gece, sadece bir gece kendim olarak öleyim
Sonra doðarsam her hücrem sizindir
Ama bir gün “lütfen” ben gibi öleyim