Delilik'miş

Yaðmurlu birgündü seni terkettiðimde..
Ilk kez o akýl hastahanesinin kapýsýndan girdiðimde hissetmiþtim ayni soðukluðu birde..

Ve ilk ilaç verdiklerinde...
Gözlerin kadar etkili uyuþturmuþlardý bedenimi..
Nefes almak nasýl zor geldiyse o duvarlar arasýnda,
Seni ilk terkettiðimde de alamamýþtým rahatça..

Kalbimde o günden beri hep ayný kaza..
Seni çýkarýyorlar sanki kahverengi sedyeyle, elin yüzün paçavra..
Üstüm baþým kan..
Kalbim paramparça..

Ilk yalan söylediðimde olmuþtu birde yine buna benzer bir olay...
Defol, arkandan aðlamayacagim dediðim anda,
Aslýnda kanlar sýzmaya baþlamýþtý kafamdan..

Ve seni ilk aldattýðýmda, o adamýn kollarýnda aðladýðýmda farkettim,
Sen daha önce yýkýlan enkazdan çýkýyordun aslýnda her kazada...
Ben sadece tekrar tekrar anýmsýyordum sen geldiginde aklýma..

Nasýl olur diyor doktorlarda, ýsrarla...
Ozaman neden burdayým hala...

Sýla Özer
Sosyal Medyada Paylaşın: