ANİ İNSAN TUTUŞMASI
Siyah doðdu güneþ
Yeþil dalgalandý bakýþlar
Duruþunda ki ses kaybolup çekildi köþesine
Küskünlüðüne durgunluðun da karýþýnca
"Tökezledin günün damarlarýndaki kara kanda"
Nehir aktý gitti zihnimin hasta yönüne
Ýçine yosunlar yeþertilerini salmýþ
Fayda etmedi
Daha da bulandýrdý zaten kumlu suyun kafasýný
“Ayaklarým pencere oldu kapandý sislerin içine”
Baykuþ zihnini böldü yediye
Ve güneþ grileþti kömürleþmiþ gözlerinde
Geceyi gördü geceyi baðýrdý yaralar
Dörtnala koþtu turnalar
Kurdun musallat olduðu gece de
“Bir kýsrak gibi baðýrdý sensizliði körlüðüm”
Feryadýn derin sularý içinde boðuldu sabahlar
Öðleler tutuþtu aþýklýðýyla, günbatýmý turuncusuna
Kýzýllýk birer ok olup serin suyu yuttu,
Kirpiklerinde ki merdiven boþluðunda
“Kanarken kulaklarýmýn duymamýþlýðý, dilime seni bulaþtýrdý gecenin kör ayazý”
Kolu kýrýk gecenin
Ve sabahýn
Ve matemin
Hýncahýnç dolu bir alan da
Siyah sözler sýkýþtýrmýþtý güneþ kanayan ýþýklarýna
Kýrmýzý rol çalarken siyah kandan, seni söyleyen dilim her gün;
Söylemeyi unuttum
Göðü kuruttum
“ Çal þimdi istediðin rengi; yeþili haykýran gözlerine ilk ve son kere çoktan çoktan çoktan yumuldum”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.