sürgün melek..

dur/dur/aðanýmý tiryaki Mart
de git!
gelsin çat kapý beliren Ay ýþýðý

dirilsin henüz içimdeyken katledilen cenin
aç açýktayým nicedir þuracýkta
yüreðime çengel keder
her döngüde hüzünce
her iç geçiriþimde sayýsýz melez acý


yoruldum koþmaktan
bir hayalden ötekine
tükendi mecalim
yitti handelerim
akrepten zehirlendikçe yelkovan kuþu
yoðruldum da sustum
salkým saçak yamalý bir serüvende
dil býçaðýnýn kestiði yerden bittim
anladým
anladým ki sevdanýn esrarlý kucaðý
yanýlýp gelme yeri


þimdi fýsýldamakta dünü
Salacak’ta sancýtan kýþ günü
bu yüzden dalgalý deniz
sabah ezanýna yakýn
kimbilir hangi hatýra gözlerimden düþen
içinde yýllar önce verilip
sonradan çalýnan çocukluðum saklý


akla zarar gönle ziyan
Ýstanbul’un en sarýþýn mevsiminde
kevaþeye yazýlmýþ öylesine mektup gibi
yýrtýp atýyorum satýr satýr
Kýz Kulesi’nin gözleri önünde
son öncesinde bilinmeyene gidiþimi
Allah biliyor ya
omuzlarýmda yýðýn sýkýntý
ve her þeye raðmen
beyaz (d)üþüyorum hareli bir þiire
ellerim.. ellerimse akasya bayramý


hey gidi besili yalnýzlýðým!
baþ ucumdaki kavi zemheri
al keyhan senin olsun
acýyla akran kara benim
nasýlsa bir gün
cemre düþer topraðýma
hayat öpücüðü bahar havasý
annem öper yanaklarýmdan
usulca düþümde
babam okþar lepiska saçlarýmý
.
.
.








Sevinç Uslu
( hare...Ýstanbul/..)





Sosyal Medyada Paylaşın: