SEN YOKKEN

Sen yokken gittim
Korkularýmýn üstüne
Hiç ardýma bakmadým
Gümüþ þiirler yazdým sen yokken
Çok yangýn çýktý yüreðimde
Küllerini bile savurmadým
Irak denizlerin fýrtýnasýydým
Uzak iklimlerin sert rüzgarlarý
Kulaçlarken denizinde gurbeti
Kanlý savaþlarým,
Belalý sevdalarým olmadý hiç
Ama hep sustum,
Hep aðladým, hep yandým sen yokken.
Bekliyorum dönüþünü yeniden,
Bir gelsen,
Hayatýn önünden alsan beni
Bir gelsen,
Sellerin önünden alsan beni
Bir gelsen,
Ölümlü düþlerimden alsan beni.

Çok durdum güneþe karþý bir baþýma
Savrulurdum rüzgarlarýnda sensizlik denizinin
Sen yokken,
Az dolaþmadým gönlümün kuytularýnda
Üþüyen karanfilim þimdi buruþuk parmaklarda
Bir kýraðý ayazýydým gecenin kollarýnda
Zifirlerinde sadece ben üþürdüm.
Hiç aldýrmadým esen rüzgara
Hiç dinlenmiþ bir yürekle çýkmadým ortaya
Yinede hiç yýkýlmadým giden trenlerin ardýndan
Ama bütün yangýnlar beni yaktý önce
Hep ortasýnda kaldým vurgunlarýn
Vurgun nedir ki? deme
Bir babanýn serzeniþi nasýlsa öyle
Bayraklarý indirilmiþ,
Bozguna uðramýþ bir hisardým sen yokken
Hep sustum,
Hep yandým, hep aðladým sen yokken.
Bir gelsen,
Yangýnlardan alsan beni,
Bir gelsen,
Dünyalarýmdan alsan beni,
Bir gelsen,
Þafaksýz gecelerden alsan beni,
Ama ne zaman gelsen,
Akþam kýzýlý gözlerimle bulacaksýn beni.
Sosyal Medyada Paylaşın: