MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ISKA
waratte

ISKA













Görmekti belki tüm susuþlarýn
Matem sabahý gibi acýmasýz sevimsiz ürkütücü
Cevaplarýn ardýnda gelen sorularýna kopan þýklardý onlar
Hüznün bir matematikti çözemediðin
Korkularýnýn kýyýsýnda gizlendiðin
Hangi masalýn sokaðýnda unutulduðunu bilmeyen
Saatlerin çalýþmadýðý bir mevsim

Her tebessümü ayrý bir çýðlýk doðuran ince çizgili dudaklarýn
Belki de haykýrýþ
Kaçak bir mutlu kafa
Mavi tufanlarý karalamýþ
Üstüne göç izleri çizmiþ
Sonunda koca bir kentin inadýna yenilerek
Ýçini bir eskiciye ucuza satývermiþ


Üst üste kamçýlanýp duran sýrtýnda taþýdýðýn ben izlerin
Kaygan bir zeminde
Rutubet kokan zihninde
Körebe oynamýþ
Tükürüklerine dönmek mi ýskalamak
Portakal kokusunda kara gölgelerin ayaklarýna dokunmak
Sonra da kaçýp tüm mumlarý üfleyip
Yaþamý söndürmek
Kan kokusu mu adýnda ki yalnýzlýðýn asilliði
Iskaladýn beni de karanlýðýn sona erdiði günlerden birinde
Hayat ýskalardan çoðalýyordu hani ya

Böyle susuklarýn arasýnda çýðlýk atmak kartallar gibi,
Çýðlýk kuþlarýna ekmek deðil et atmak
Þýmarýk ezgileri alkýþlamak
Kendi konserinde taþlanýrken yaðmurca
Israrla devam etmek
Devam etmek
Atamadýðýn taþdüþlerine bir kere daha sarýlmak




Anlatýlanlar yalanladý içi boþ kýyafetlerin pahalýlýklarýný
Aðýrlýðýna tutunmuþlar körlük yeleðinin
Büyük olasýlýkla naif yanýný sevmiþlerdir aklýndaki sessizliðin

Kapýlmamýþlar bak esen yele
Sonsuzluða
Hiç kimsesizliðe sevdiðin renklerin
Parmaklarýnýn ucuna deðiyorlar
Ýzin ister gibi uçmadan önce

Küçük taþlar atýlsa da her birine sevgi zerrelerinin
Direnenleri olmuþtu yüklemsiz tümcelerinin içindeki kelimelerinin
Kalanlar saçlarýn arasýndan uzayýp gitmiþti
Ufak ufak daðýlarak bir tarak arasýndan
Gözlerin aklýna iliþse de tek þahit kalmamýþtý ikinizin tedirginliðine
Ýkiniz
Belirsizliðin ve suretin

Bahar gelir yaza hazýrlar, sonbahar gelir kýþa hazýrlar göðsümü
Her ölünün aslýnda anlatacaðý çok þeyin olduðu gibi
Týkanýr nefesim gardýmý aldýðýmý sanýrken,
Nefes almamýþlýðýmla uyanýr ruhum
Ölümden sonra
Yaþamdan az önce
Ben kar tanelerini öptüðümde
Sen yaðmuru sevdiðinde

Öteden beriden ne varsa anlat
Çok yaþayan deðil çok gezen düþ adamý
Bedeninde ki tedirginliði sakýn saklama
Çok alýþtým ve an an yaþadým
Dinlenmemiþ öykülerini anlat dinleyenlere
Cevap gelmezse sakýn pes etme
Dinleyen belli eder kendini gözlerine iliþir bir hüzün artýðý





Ellerini açýp baktýðýnda avuçlarýnda görecek olduðun
Onca hayat kýrýntýsýnýn tekiyim
Sürekli güncellenen
Gözlerinin masa üstü dolunca resetlenen
Her açýlan týlsýmda yeniden dirilen


“Kayýp dünyam mý þu paspal dolanan bir parça da kötü kokan”

Kayýp dünyamýz mý þurada ki…

Açýk bir deniz yüzünün üstünden geçen yorgun teknelerin,
Motorlarýna yem olurken bile
Güçlü kalmanýn tavan yapmýþ egosuyla bize sýrýtýyor
Ýçine kývrýldýðýn yeþil patiska üþümüþ yeni doðan bir buzaðý gibi
Henüz sýcaklýðýný almýyor
Evren yýldýzlarýna gülümserken
Ay yeni acýttýðý kaval kemiðini sývazlýyor
Yorgun Ýstanbul un siyah ýslak saçlarýna býrakýyor ýþýðýný
Bak gözlerimden yeni doðan þýk ýþýklar
Çenemi yalýyor sonra sert zemin onlarý kucaklýyor

“Bir susam yaðýna bulansam
Beyaz tenimi kapkara yapýp yaksam güneþte
Gidebildiðin yerlere selam ederken sen
Ben Ýstanbul u uyuttum bu gece”


Kýz çocuðu renginde karþýlýyorum Ýstanbul u
Görmeyi baþarýrken sana koþmayý da isterdim
Anlattým her ne durduramadýysa beni ve içimdeki seni
Sonra çekildim matemimle
Koynuma almayý isterdim
Ezberleri bozmak kadar zor
Bilinmeyenleri ezberlemek kadar zor

Uyu ve dinlen…
Ýstanbul u uyuttum bu gece
Nemli saçlarýný kuruttum önce
Sonra gözlerini yumdum
Sonra gözlerimi yumdum
O yaþlý kýz nasýl da küçülüverdi deðince derisine
Sokaklarýný verdi ellerimin her bir çizgisine
Önce yollarý buldum sonra aklýmýn kanatlarýný açtým
O uyurken dizlerimde öylece

Diþleri birer pirinç tanesinin suda yumuþamýþ limonla beyazlamýþ hali
Hiç tel yok öyle dizili ve hepsi ayný çizgide
Rafine edilmiþ güçlükleri en çömez halleriyle belirivermiþ
Sarpa sarmýþ gündüzü geceleri ve dinen rüzgarlarý
Yakalanmýþ tüm düþ kaçaklarý yaka paça
Dinlerken duydum
O uyuyordu öylece
Küçücük bir kýz gibi sere serpe
Bir bacaðý böðrüm de bir kulaðý göbeðimde

Kamçýlanmýþ öyküleri sýra sýra çýkýverdi kurumaya yüz tutmuþ saç diplerinden
Akan maskarasý dudaklarýný yalarken dinledim sessizce

Neredeydin diye sorar gibi anasý babasý sanki
Nerede uyuyorsun kim bilir þimdi
Diyemedim ki
O benim dizlerim de küçücük þimdi
Hatta rengi deðiþiyor git gide

Denizi masmavi sularda rengi pembe pembe oynaþýyor yakamozlarla
Eðildim önce nefesimi tuttum
Ah sen sevimli istiridye burada mýydýn
Daha aylar var cinsiyet deðiþtirmene
Anne olup yumurtalar vermeye
Þimdi usulca dinleniyorsun doðduðun yerde sende
Soracaksan sor bak Ýstanbul u
O da uyuyor þimdi dizlerimde

Elleri kulak memesinden daha yumuþamýþ
Ayak bileklerine çevrilen tüm dram filmleri dolanarak dolaþmýþ
Biraz aðlatarak biraz nedir anlatarak
Korkak kalbi penceresini kapatmýþ
Üstüne çekilen siyahi tüllerin uçlarý bir koca hayatýn ayak parmaklarýna takýlmýþ
Ciyaklamýþ

Kalpbozumu þenliklerine ne vakit ara verdin
Tozlara eþlik ederken gerçekten kimdin
Neyin nesiydin
Turuncu bir öykünün bekçisi oyuncak asker
Sen sussan da bu kentin kalbini baðýracak biri var
Tökezleyip dik düþüncelerden ayaklarý sýk sýk kaysa da
Bir var orda
Mavi sardunya aklýmýn duvarlarýnda
Gözlerini kýrpýþtýrarak açtý sonunda
Tenimde uyuyan koca kýzý görünce
Þaþa kaldý deðiþmekteki rengine
Kýz çocuðu rengine

Arnavut kaldýrýmlarýnda týrnaklarýný törpüledim
Cansýz ellerini ellerime kenetledim
O yemyeþil gözleri açýlsýn diye bekledim
Günahlarýn çelimsiz kaldý boylarý kýsalarak

Gittin mi
Sanýyorum uyanýþýn ile örttüm üstüne perdeleri
Kýsalttým belki de
Kimse ses vermedi tenimde
Çürümüþ olmalýsýn o halde
Yok en iyisi gitmiþ olman elbette

“kýrýþan tenimin altýnýn renkli bazasý
Az biraz gýcýrdar ninni söyler gibi
Sorabilir mi bir hüzün seni þimdi
Hiç meraklanmamalarýný söylerim
Uyudu uyandýrdým henüz þiþmemiþ gözlerini de alýp gitti
“Hoþçakal yeþilmürekkep dedi”

Görmekti iþlediðim tüm günahlar
Seninkiler gibi farksýz ve kývrýmsýz
Siyah çilekleri yedik
Soðuk mevsimleri içtik

Bir solukta yazý vurduk bileklerimizi sorguladýk
Biten bir þiirin son cümlesi olurken sen
Ben
Ýstanbul u uyuttum
Önce gözlerini yumdum
Sonra gözlerimi yumdum
Siyah çilekleri kuruttum
Mavi aðaçlarda hiçliðimi bulup
Gözlerindeki hikâyede yolumu buldum




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.