umutsuzluk tüneli
Karanlýklarýndayým göremezsin ki beni..
Ýçinde kaybolmaktayým bilemezsin ki beni.
Umut ýþýðý alýnmaþ bir çocuk gibi
Sensiz aldanmaktayým anlayamazsýn ki beni..
Olur da birgün gelirsen diye þiirler biriktiriyorum tozlu raflarýnda.
Bekliyorlar dört gözle seni oysa gelme umudu bile tükeniyor.
Zaman bile iþliyor aleyhime.
Bir sen olmalýydýn içimi okþayan gel diyemiyorum ama bir kere görebilseydin içimi.
Ne fýrtýnalar kopuyor sen yokken ne badereler atlatýyor bu yüreðim Ýçin için küllerinden doðuyor kalbime.
Bilseydin böyle olmazdý haykýrýþlarým sensiz geçen sabahlarda
Tozlu raflarý silemiyorum sen kokuyor her yaprak.
Geçtiðimiz yollarda da izlerin var.
Hayalinle birleþip sen oluyor, gülüþün oluyor, bakýþýn oluyor.
Hatýrlatýyor þimdi sensiz günleri.
Ýlerliyorum yine de öyle acýtýyor ki sen bilemezsin ki sevgilim bunu yaþamadýn ki.
Þu küçücük yüreðime ne çok adamýþtým seni
Sen havam, sen suyun, sen neþem, sen kederim.
Benden uzaklaþmak için girdiðin bu tünellerde kaybediyorum seni yalan yollarda yoðurulup gidiyor hayalin...
Meltem Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meltem Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.