Hayat

Hayat neden bu kadar zalimsin bana,
yeter artýk kaybetmekten yoruldum..
Kapýlarýmý açýp kapama hayat !
Soðuk giriyor içime.
Haketmediðim bir güne uyanmak,
yok yok hak ederek baþlamak,
ve ne getirdiðini bilmemek..

Küçüktüm, küçük hayallerim vardý
üzüntülerim, sevinçlerimi geri ver bana.
Eski günlere gitmek üzere
al beni kollarýna.
Çünkü ben artýk sonsuz uçurumlardan,
neye düðü belirsiz sonsuzluktan,
kendimi kurtarmak istiyorum sadece.
Ne sözcükler derdimi anlatmaya yeterdi
oysaki bendeki benlik duygum bile,
elimde deðil artýk.
Düþlerimi geri ver bana hayat !
çocukluðumu, sevincimi geri..

Küçüktük, küçücük kalbimiz vardý.
Zaman zaman üzülürdük
yinede bu kadar yanmazdý caným.
Büyüdük ve sorunlarda bizimle büyüdü.
Sana sesleniyorum hayat !
çýðlýðýmý as kulaklarýnýn arkasýna
her daim duy sesimi.
anla ben de býraktýðýn o hissi..

Aç bana kollarýný hayat !
korkma açmam diye.
Benim kollarým hiç kapanmadý ki
hep bir ümit vardý gönlümde..

Evet artýk gel hayat !
yalnýzlýðýmý yükle sýrtýna
gel..

Meltem Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: