Bu kadar yalnýz olunmaz ki
Gece, bu kadar karanlýk olunmaz…
Sus yüreðim! sus da iç
Artýk ses etme hiç
Önemi yok, ayyaþ bilsinler beni
Kimse bilmesin neden içtiðimi
Bir ben bir de zaman sarhoþ
Karanlýk ancak o zaman hoþ…
Bir nefes aldýrmaz mý gördüðümüz gün
Sebepsiz yaþanan ölümlerin üst üste geldiði gün
Gözler altýna mor halkalar çöker
Sanki kan çanaðýna döner
Bir el ararsýn tutacak
Seni bataklýktan çekip çýkaracak
Zaman kahpe bir düþman gibi çullanýr o zaman
Kapanýr bütün kapýlar dilediðinde aman
Sesin boðulur karanlýðýn içinde
Ellerin, avuçlarýn hançerinde
Dünya döner son hýzla
Asla arkana dönüp bakma
Bakarsan eðer
Gözlerin dolar, ellerin titrer
Þimdi
Giy beyaz elbiseni
Kucakla içindeki seni
Sil artýk gözlerini
Pamuklara sarýp yüreðini
Zamanlardan kurtar seni
Dinle huzurun sesini
Hisset yüzünde rüzgarýn nefesini
bil ki þimdi!
Kayýpsýn,
Yitiksin,
Karanlýksýn,
Zamansýz,
Amansýz,
Elsiz,
Ayaksýz,
Tek gün
Son düðün
Son ölüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.