Sesini çarpma duvarlarýma Ölüler duymaz Var olduðum zamanlarý Serinlik gibi serp yüreðine Farzet ki mil çekmemiþsin Beni ben olarak görüyorsun Asýrlardýr kör bakan gözlerinden Gözyaþý olarak süzülüyorum yanaklarýndan Bekleme! Düþmeyeceðim bir daha yüreðine..
Senden yadigar aldýðým acýlarýmý Battýkça ciðerlerime sývaslayýp sürüyorum yaralarýma annemden de dinlemiþtim bu yüzü tanýdýk hikayeyi o zamanlar annemi üþüten rüzgar yüzük gibi takýlmýþ parmaklarýma belki bu yüzden avuçlarýmýn uyuþukluðu kýraðýndan dolayý tutunamayýþým hiçbir þeye..
güneþten önce karanlýk dokundu kapý zilime kabarmýþ gövdesiylen yerleþti gözbebeklerime kýrýldý bakýþlarýmýn renk camlarý gördüðüm gri gölgeleri aðýrladým telafisi var mý yitirilenlerin…
yüzleþ öteki yüzünlen dokun dirime dokun koyu yalnýzlýðýma dokun yüreðime konuþ benimle ama! Ama ölüler konuþamaz ki!
Selen nur AY.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(( AY IŞIĞI )) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.