Səni arayıram, ey İsmipünhan!
Səni arayýram, ey Ýsmipünhan!
Bələyimə gün doðmadý əzəldən,
Kəm verildi mən yazýðýn ruzisi.
Səyyad oldum ömür boyu, toruma
Düþdü dərd balasý, azar quzusu.
Xəncərim doðramýr qara günləri,
Bir yana yozsa da yuxumu hərə.
Alnýma sýðmayan “alýn yazýsý”
Varaq-varaq olub tökülür yerə.
Səni arayýram, ey Ýsmipünhan,
Üzünü görəmmir yaratdýðýn göz.
Hər dəfə içimdən bir səs oyanýr,
Deyir, - səbirli ol, döz bu dərdə, döz!
Mən körpə uþaðam, sən göy qurþaðý,
Qaçýram üstümü cýrsa da kollar.
Gah sən yox olursan göyün üzündən,
Gah da yorur məni bu sirli yollar.
Qýrxýncý otaðýn yanýndan ötdüm,
Heç səsin gəlmədi qulaqlarýma.
Qýrxbeþ yaþýma da çatmýþam artýq,
Nəðmən yapýþmayýr dodaqlarýma.
Arxada qalýbdý ömrümün çoxu,
Gənc idim, cismimdə varýydý dözüm.
Üçcə bənd þeir yaz, mahný bəsdələ,
Daha qocalýram, oxuyum özüm.
09.10.2009
Elbəyi Cəlaloðu
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.