Çok eski bir ev var rüyalarýmda
Hergece ayný
Hiç deðiþmeyen rüyalar
Çok tanýnmayan eski bir rum kasabasýnda
Yürümeye baþlýyorum sokaklarýnda yavaþça
Karþýma ilk çýkan sakýz sardunyalar
Bahçe duvarýndan sarkmýþ bana bakýyorlar sanki
Ýçim kýpýr kýpýr
Evime az kaldý derken
Kýrýk dökük tahta kapýmdan gýcýrtý sesleri gelir
Rüzgar yerinden oynatýrken
Bahçeye girmiþimdir farkýnda olmadan
Adým atar atmaz en sevdiðim çiçekler karþýma dikilir
Ruhumu þenlendiren oynak rumeli þarkýlarý gibi
Asma yapraklarýnýn çevirdiði çardak altýnda dalarým bir an
Elimde udum.biraz kavun,beyaz beynirim derken
Olmazsa olmaz rakýmda benledir
Bir anda kedim zeytin ayaðýma dolanýr ,uyanýrým
Evin içine doðru yürürüm sessizce
Tek derdim ben olmaktýr burda
Kendimi bile bilmeden yaþamak istediði
Yeni dostlar
Yeni hayat
Bir evim olsun iþte
Ýçinde bir ben olayým
Bir de..
yine ben....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.