burdayken sen oturduðun yerde pencerenin kenarýnda bakarken çok uzaklara ruhun semaya dalýverdi bulutlarý geçti daðlarý denizleri kýtalarý geçti ruhun çölün ortasýnda kuraklýkta açlýkta susuzlukta sefalette küçücük bir çocuðun gözlerinde buldu kendini deniz kalmadý güneþ bulut kalmadý ölüm eskisi kadar karanlýk deðil artýk kuþlar çiçekler görmedin rüyanda hiç cenn eti hayal ettin aç kaldýðýn her gece o gittiysede kimsesizliðin geldi aklýna çaresizliðin kabullenmen geldi bütün kederini ve sana yazýlmýþ kaderi gerçekten ölüm hiç soðuk deðil kafaný topraða koy gözlerini yum usulca aðaçlar dallarýnda rengarenk kuþlar göreceksin yemyeþil kýrlar bahçeler mis kokulu çiçekler derin bir nefes alacaksýn ve ilk kez gözlerinin içi gülecek gökyüzü kadar büyük
26112
Sosyal Medyada Paylaşın:
kareminov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.