Kara bir tren geçerdi akþamlarýmdan. Bir kara tren geçerdi, kara dumanýný savura savura. Parçalardý hayallerimi ray sesleri, çýðlýðým olurdu düdüðü. Bir kara tren geçerdi ara istasyondan, umutlarýmý kýra kýra.
Yolcular giderdi vagonlarýnda. El sallar, sabýr atardý sevdiklerim. Bir nefeste geçerdi canýmdan, her nefeste özlediklerim.
Deðiþen ne ki bugün! Tren ayný tren, yol ayný yol; ben ayný ben. Bugün de ayný dün. Yine geçiyor beni almadan, yine bitmiyor sürgün.
Yine boynumu büküp yarýna saklýyorum kendimi. Parçalanmýþ umutlarý topluyorum peþinden. Niye anlamam ki! Kaçak bir yolcu için, durmayacak bu tren.
Ö.N
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.