yalnýzlýk hýzla alçalan bulutlar karanlýk bir aðýrlýk hava aðýr toprak aðýr yaprak aðýr su tozlarý yaðýyor üstümüze özgürlüðümüz yoksa yalnýzlýðýmýz mýdýr eflatuna çalar puslu lacivert bir sis kuþattý ormaný karanlýk çöktü denize yalnýzlýk çakmak taþý gibi sert elmas gibi keskin ne yanýna dönsen bir yerin kesilir fena kan kaybedersin kapýný bir çalan olmadý mý hele elini bir tutan bilekleri bembeyaz kuðu boynu parmaklarý uzun ve ince sýmsýcak bakýþlarý suç ortaðý kaçamak gülüþleri gizlice yalnýzlarýn en büyük sorunu tek baþýna özgürlük ne iþe yarayacak bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soðuk tenhalýðýna benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaþýlacak suç ortaðý bir sevgiliyle
Sosyal Medyada Paylaşın:
Attilâ İlhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.