DUVAR

- bu þiir ikinci dünya savaþý içinde
kahredilen bütün dünya duvarlarý
için yazýlmýþtýr.-

ben bir duvarým hiç güneþ görmedim
sen hiç güneþ görmemiþ bir baþka duvar
yüzümüz benek benek tahta kurusundan
ve sinemiz baþtan baþa ak üstünde karalar
- kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim
- sýyrýlýp çýktým artýk ölüm korkusundan
- dilim dilim sýrtýmdaki yaralar
ben demirbaþým sýðýr siniriyle dayak yedim
biz de duvarýz dinliyen duyan düþünen duvarlar
bizim kucaðýmýz terkedilmiþ bir yatak gibi kirli soðuk
ve bizim kucaðýmýzda kasýrgalý insanlar

yüzündeki deniz parlaklýðýyla durur hatýramýzda
o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk
o zaman mayýs’tý yaðmurlar baþýmýzda
bir cumartesi akþamý girdi kapýmýzdan
gözlerinde kýpkýzýl diken diken öfkesi
adeta birden bire aydýnlandý zindan
onu böyle görünce nasýl da korkmuþtuk
sapýndan fýrlamýþ bir balta gibi çehresi
ve omuzlarýnda delikanlý gölgesi

o zaman mayýs’tý yaðmurlar baþýmýzda
o sýrt üstü yataðýnda yatardý
sýmsýcak gözleri þimdi bile aklýmdadýr
bir sana bakardý bir bana bakardý
dýþarda tabiat mevsimin en çýngýraklý ayýndadýr
toprak ana bütün zincirlerinden çözülmüþ
sabahlar akþam üstleri manolya gibi parlak
tarlalarýn yüzü gülmüþ
iþte her akþam geçtiði denize çýkan sokak
ah iþte annesi annesi sevgilisi
iþte biz dinliyen duyan düþünen duvarlar
iþte o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk

dýþarda tabiat mevsimin en çýngýraklý ayýndadýr
bizim kucaðýmýz terkedilmiþ bir yatak gibi kirli soðuk
o bir kaç defa kartal gibi gitti kartal gibi döndü
çýðlýklarýný deðil kýrbaç sesini duyduk
biz duvarýz neyleyim gözlerimiz aðlamayý bilmez
onu bir gece sabaha karþý büsbütün götürdüler
kendi gitti ismi kaldý yadigâr baðrýmýzda
o zaman mayýs’tý yaðmurlar baþýmýzda

ya biz idam duvarýyýz karþýmýzda çok insan öldürdüler
onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldýk
temelimiz kanla beslendi ama nedense uzamadýk
öyle bakmayýn bu yaralar þerefli yara deðil
getirirler vururlar biz öyle dururuz
yaðmurlar gözyaþý bulutlar mendil
elimizden ne geldi de yapmadýk
ah öyle bakmayýn utanýrýz kahroluruz

onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldýk
bir mayýs sabahý toprak rezil gök rezil
yýldýzlar küfür gibi yüzümüze tükürür gibi
þafak sancýlarýyla iki büklümdü ufuk
ve simsiyah çamur gibi bir manga ortasýnda
siyaset meydanýna geldi dev yumruklu çocuk
bulutlar eðilip alnýnýn terini sildiler
ve mermiler birdenbire ölümü getirdiler

o düþtü biz yine ayakta kaldýk
halbuki ne kadar yorgunuz
öyle bakmayýn bu yaralar þerefli yaralar deðil
ah öyle bakmayýn utanýrýz kahroluruz
Sosyal Medyada Paylaşın: